Το χάος δημιουργός ζωής

Ο Ησίοδος στην Θεογονία του γράφει ότι : «Πρώτον εγεννήθη το Χάος,  Έπειτα η Γη, Ύστερον τα Τάρταρα και  Τέλος ο Έρως ο παλαιός λεγόμενος και όχι ο γιός της Αφροδίτης» Αυτές τις τέσσαρες αρχές αναφέρει ως αυτογεννήτους , και όχι ότι εγεννήθη η μία απο την άλλη. Αυτές δεν τις δημιούργησε κάποιος Γιαχβέ , όπως θέλει η Ιουδαϊκή Θεολογία. Το Χάος εννοεί το Σκότος (τον Αιθέρα), το οποίον εκάλυπτε το κενόν προ της διακοσμήσεως, δηλαδή της δημιουργίας του κόσμου. Το Χάος εγέννησε το Έρεβος και την Νύχτα., δηλαδή το καταχθόνιον σκότος των αρχαίων Ελλήνων.

Ο Συμπαντικός Έρως

Ο Έρως είναι εκείνος που συνεργεί στην φυσική συνένωση των ομοειδών μερών της ύλης και της δημιουργίας των διαφόρων σωμάτων. Είναι δηλαδή η ελκτική και συνεκτική δύναμη που ενώνει τα αντίθετα και κρατεί τον κόσμο (σύμπαν ) ενωμένο. [Το αντίθετο του Έρωτος είναι η Έρις, η οποία χωρίζει. Ομοίως και το διώνυμο Ζευς(εκ του ζευγνύω=ενώνω) και Δίας(εκ του διαιρώ) έχει διττή έννοια, διότι στο σύμπαν ότι γεννιέται κάποια στιγμή θα καταστραφεί ] Δεδομένου δε ότι στο Χάος υπάρχουν υλικά και ενεργειακά σωμάτια είναι δυνατόν να δημιουργούνται στο διηνεκές νέα υλικά σώματα με την επενέργεια των ελκτικών δυνάμεων .

Η Έρις

Παράλληλα όμως υπάρχουν και αντίθετες δυνάμεις που συμβάλλουν στην συνεχή εντροπία και στη διάλυση των πάντων με την επενέργεια της Έριδος, δηλαδή των διαλυτικών δυνάμεων του σύμπαντος. Τέσσαρες λοιπόν είναι οι αρχές που αναφέρει ο Ησίοδος ως αυτογεννήτους, ήτοι: Χάος, Γαία, Τάρταρα και Έρως.

Η Ιερά Τετρακτίς

Ο αριθμός τέσσερα είναι μυστηριακός για τους Έλληνες διότι συνθέτει εις έν όλον τέσσερα διαφορετικά εις είδος, αλλά όμοια εις γένος, όντα, ιδέες, ιδιότητες, καταστάσεις ή γεγονότα, τα οποία αρμονικώς συντονισθέντα παραδίδουν την σφαιρικήν, φιλοσοφικήν αντίληψη του ορατού και του αοράτου κόσμου.  Τέσσερα στοιχεία ήτοι Γη-Υδωρ-Αήρ-Πυρ,
τέσσαρες κινήσιες ψυχής, ήτοι Αισθήσεις-Συναίσθημα-Νόησις-Γνώσις, τέσσαρες ιδιότητες αρετής ήτοι, Σωφροσύνη-Ανδρεία-Φρόνηση-Δικαιοσύνη κ.ο.κ
Δεν είναι δε τυχαίον ότι ο Όρκος των Πυθαγορείων εγένετο στην «Ιεράν Τετρακτύν» και έλεγεν:
«Ου μα τον αμετέρα γενεά παραδόντα Τετρακτύν, παγάναενάου φύσεως ριζώματ’ έχουσαν»
Επομένως ο Όρκος είναι η βάση επι της οποίας θεμελιούται το Οικοδόμημα του Κόσμου(Σύμπαντος) και του Πολιτισμού. Άνευ της γνώσεως των τεσσάρων στοιχείων δεν γίνεται κατανοητόν το θαύμα του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος. Σπάει η νοητική άλυσος και συνθλίβεται καθώς λιθοβολείται η αλήθεια από το σκότος της αγνοίας. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε την ρήση του μεγαλυτέρου πνεύματος όλων των εποχών , του Ηράκλειτου, που έλεγε : «Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ήν αεί και έστιν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα »(Αυτόν εδώ τον κόσμον, που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα , δεν τον έπλασε ούτε κανένας θεός ούτε κανένας άνθρωπος, αλλά ήταν πάντα και είναι και θα είναι φωτιά αείζωη, που με μέτρο ανάβει και με μέτρο σβήνει )

Προέβλεψε και άλλα Σύμπαντα

Και είπε αυτόν εδώ διότι είχεν ακράδαντη πεποίθηση ότι υπάρχουν κι’ άλλοι κόσμοι(σύμπαντα) εκτός από δικό μας, κάτι που αποδεικνύεται με τις πρόσφατες έρευνες . Την ίδια πεποίθηση είχεν εξ άλλου και ο Πυθαγόρας για την δωδεκαδική συγκρότηση του ηλιακού μας συστήματος και μόλις πρόσφατα δικαιώθηκε με την ανακάλυψη των δύο χαμένων πλανητών . Πόσο αλήθεια θα είχε προχωρήσει η ανθρώπινη σκέψη αν είχε επικρατήσει η σκέψη του Ηρακλείτου, αντί αυτής του θεού-δημιουργού των πάντων, εν ονόματι του οποίου σκοτώνονται ακόμη οι λαοί;
Ο Ησίοδος δεν εννοεί Χάος μόνον το Σκότος που κυριαρχεί στον κενό χώρο του σύμπαντος , αλλά και τον ενεργειακόν εκείνον χώρον που ύλη και ενέργεια βρίσκονται εν δυνάμει και σε αταξία(δεν έχουν πάρει μορφή)
Οι Σύγχρονοι Φυσικοί για το Χάος
Κατά τον κορυφαίο φυσικό Πριγκοζίν το Χάος έχει την ικανότητα να αυτοοργανώνεται και να παράγει νέες ουσίες και νέες καταστάσεις που ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να προβλέψει. Τούτο σημαίνει ότι το Χάος δεν είναι στατικό αλλά δυναμικό και δημιουργός των πάντων. Το Σύμπαν κινείται διαρκώς προς την αποσύνθεση(«τα πάντα ρει» του Ηράκλειτου)
Η Θεωρεία της Δημιουργίας των Συμπάντων

Αυτή ακολουθεί τα εξής τέσσερα στάδια:

Πρώτον. Εις ένα σημείον πεδίου του συμπαντικού χώρου όταν οι διακυμάνσεις της γεωμετρίας του υποστούν ασυνήθως βίαιες δυναμικές αλλαγές από κάποια ακτινοβολία τότε μπαίνει σε φάση δημιουργίας . Οι έντονοι αυτοί κυματισμοί προκαλούν την μαζική εμφάνιση εν δυνάμει σωματιδίων έτοιμων να μεταμορφωθούν σε σωμάτια ύλης. Σε εκείνο το σημείον το δυναμικόν προς δημιουργίαν φθάνει στο υψηλότατον σημείον. Τότε το ενεργειακό πεδίον φθάνει τα δημιουργικά επίπεδα(10 στην 12ην , 10 στην 13ην δύναμιν GeV) και ακολουθεί μια μαζική μεταμόρφωση των εν δυνάμει σωματιδίων σε πραγματικά σωματίδια και έτσι ολοκληρώνεται το πρώτο στάδιο που είναι η γέννηση ενός νέου Σύμπαντος.
Δεύτερον . Εντός απειροελχίστου κλάματος του χρόνου δημιουργείται «σούπα» πλάσματος αποτελουμένη από ηλεκτρόνια , κουάρκ, φωτόνια και νετρίνα. Εντός του πρώτου δευτερολέπτου εμφανίζονται έντονες βαρυτικές δυνάμεις , οι οποίες προκύπτουν συγχρόνως με την εμφάνιση της ύλης και οδηγούν στο τρίτο στάδιον
Τρίτον . Κατ’ αυτό παρατηρείται η συμπύκωνση του νέφους με μια πύρινη μάζα(το αείζωον πυρ του Ηράκλειτου) η οποία στο κέντρο της έχει ένα στεραιό πυρήνα. σωματιδίων και ακτινοβολίας και μια τρομακτική θερμοκρασία(10 στην 20ην έως 10 στην 26ην δύναμιν Κ) Τότε οι θερμικές δυνάμεις υπερτερούν των βαρυτικών και το νέο σύμπαν εισέρχεται στο τέταρτον στάδιον
Τέταρτον. Κατ’ αυτό έχουμε την τεραστία έκρηξη , την γνωστή ως BIG BANG. Το δημιουργηθέν σύμπαν θα συνεχίσει να επεκτείνεται αν και με μια συνεχώς μειουμένη ταχύτητα επι μια περίοδο 17,5 δισεκατομμύρια χρόνια-τούτο τουλάχιστον ισχύει για το δικό μας σύμπαν- έως ότου καταλήξει σε πλήρη στάση. Η θερμοκρασία του θα έχει ελαττωθεί και τελικά θα φθάσει το απόλυτο μηδέν. Τότε η βαρύτης θα καταστεί κυρίαρχος άνευ αντιπάλου δυνάμεως και θ’ αρχίσει η φάση της συρρικνώσεως του, η οποία θα είναι ακριβώς αντίστροφος . Το τέλος του σύμπαντος θα είναι και πάλι η μεγάλη έκρηξη και κ. ο.κ. Συνεχής Ροή ή Ζωή και Θάνατος φαίνεται ότι είναι ο αδυσώπητος κύκλος του κόσμου.

Μια Μεγάλη Ανακάλυψη .

Ενώ μερικοί ασχολούνται με τους ανόητους πολέμους κάτι άλλοι ημίθεοι κοιτάζουν υπερβολικά μπροστά , άνω των 10 δισεκατομμυρίων ετών φωτός, και σχίζουν τα πέρατα του σύμπαντος για να το ιδούν τότε που το Σύμπαν μόλις είχε βγει από το πρωτόγονο αυγό του. [Πρώτοι οι Έλληνες με την Ορφική τους λατρεία μίλησαν για το αγέννητο αυγό, που όταν έσπασε βγήκε από μέσα ο Φάνης, δηλαδή το Φως . Ο Κρόνος =Χρόνος εγέννησε τον Αιθέρα και τον Έρωτα(συνένωση) διφυή (Φάνητα) κα΄τι που πρεσβεύουν και οι σύγχρονοι κοσμολόγοι] Αυτοί οι ημίθεοι με το ραδιοτηλεσκόπιο HUBBLE της NASA έλαβαν φωτογραφίες των ορίων του Σύμπαντος ηλικίας άνω των 10 δισεκατομμυρίων ετών. Ελήφθησαν από τις 18/12-28/12 1995 και θεωρούνται ένα από τα θαύματα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Θα λέγαμε ότι οι επιστήμονες είναι πίσω από τις εξελίξεις , όπως και η ανθρωπότης είναι πίσω από την νέα ηθική της Ειρήνης , που επιβάλλει η ραγδαία Επιστημονική και τεχνολογική Πρόοδος. Και το λέγω αυτό διότι οι φωτογραφίες αυτές ακόμη δεν έχουν αναλυθεί και μελετηθεί από τους επιστήμονες και δεν έχουν δώσει απαντήσεις στα βασικά ερωτήματα, ήτοι:
1/ Επεκτείνεται(διαστέλλεται) το Σύμπαν;
2/ Πότε παρουσιάσθηκαν οι πρώτοι Γαλαξίες;
3/Ποια είναι έκτοτε η εξέλιξη των Γαλαξιών;
Βρισκόμαστε λοιπόν στα όρια του χρόνου και του χώρου κι’ αυτό είναι ένα μεγαλειώδες κατόρθωμα του ανθρώπου και της επιστήμης που γεννήθηκε σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, χάρις στη σοφία του Ηρακλείτου, στην λογική και τους ορισμούς του Σωκράτους και των λοιπών Ελλήνων σοφών.

Το Νηπιακό Σύμπαν

Ανακάλυψαν μια μικρή περιοχή του διαστήματος κοντά στην Μεγάλη Άρκτο που περιλαμβάνει 1500 Γαλαξίες συγκεντρωμένους όλους μαζί, όπως ήσαν το πρώτο δισεκατομμύριο χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη(Big Bang) Είναι ορατός ο ορίζοντας του μικρότατου τότε σύμπαντος, που ακόμη δεν είχε ξεχειλώσει στα σημερινά του όρια. Κι’ εμείς είμαστε εκεί μέσα σ’ αυτήν την φωτογραφία με τις αχνές και ελάχιστα ορατές κουκίδες των γαλαξιών , που ακόμη δεν είχαν εξελιχθεί όπως είναι σήμερον. Τα μόρια μας έχουν ασφαλώς καταγράψει την αγωνία και τον φόβο εκείνης της τρομακτικής εκρήξεως, αλλά και την αιωνιότητα της αέναης ροής στο χρόνο-χώρο, σύμφωνα με την ρήση του Ηρακλείτου. Ανακαλύψαμε λοιπόν το Σύμπαν στην βρεφική του ηλικία ! H φωτογραφία που μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα http://www.hubblesite.org/ δείχνει το Σύμπαν στην αρχική του φάση. Ψάχνοντας δηλαδή στα ντουλάπια του Σύμπαντος βρήκαμε αυτή την ανεπανάληπτη παμπάλαια φωτογραφία του. Είναι το ίδιο σαν να βρεις τη φωτογραφία του μακρυνού σου προγόνου που έζησε στα προϊστορικά χρόνια. Εσύ Άνθρωπε της αιωνιότητας!

Το Πνεύμα

Κατά τους Έλληνες το «πνεύμα» είναι δυναμική οντότης, χάρη στην συνεχή κίνηση του. Τούτο μπορεί να κινείται σε χρόνο μηδέν στα πέρατα του σύμπαντος και να υπερνικά και τον τελειότερο υπολογιστή. Είναι δηλαδή μια δύναμη ή ενέργεια παρά ένα υλικό αντικείμενο και οι Στωικοί τόνισαν την αραιότητα και την λεπτότητα της δομής του. Τούτο ευρίσκεται στον πανταχού παρόντα αιθέρα των αρχαίων , τον οποίον επανανακάλυψαν οι σύγχρονοι επιστήμονες για να επιβεβαιώσουν την ορθότητα του Ελληνικού Πνεύματος. Αλλά φαίνεται ότι υπάρχει και πληροφοριακός αιθέρας ο οποίος ευκολύνει την μετάδοση των πληροφοριών, χωρίς φυσικά τα συμβατικά μέσα. Το πνεύμα παρομοιάζεται με Φως. Αλλά το Φως έχει διαβαθμίσεις.
Εκ του Σκότους  εις το Ημίφως  και προοδευτικώς εις το Φως .
Οι Έλληνες αλληγορούσαν το Σκότος με την μητέρα Λητώ (Ληθώ/Λήθη/ σκότος).
Το Ημίφως και το Φως το αλληγορούσαν αντίστοιχα με τα δίδυμα τέκνα Αρτεμιν(ημίφως ) και Απόλλωνα(Φως) Συμβολισμός του φωτός είναι ο Ήλιος του Απόλλωνα και του σκότους η Σελήνη της Λητούς.

Ο Υπέρτατος Νους

Υπέρτατος Νους και ο πατέρας απάντων είναι ο Δίας(Νους/ Αιτία του Παντός/ Δίας των Λογισμών των Συλλογισμών και του μη δύοντος Φωτός) Το σκότος σημαίνει άγνοια , αμάθεια, δοκησισοφία και δογματισμός, ενώ αντίθετα το Φως σημαίνει Γνώση, Νοημοσύνη, Κατανόηση, διαλεκτική σκέψη μετά λόγου.

Ανεξιχνίαστες Ενεργειακές Δυνάμεις

Από τότε που χώρισε η Επιστήμη από την Θεολογία έγιναν και οι δύο δογματικές , διότι η μεν επιστήμη δεν δέχεται τίποτα το μεταφυσικό , ενώ η θεολογία τίποτα το επιστημονικό. Η πρώτη περιορίζεται στην χώρα των αισθήσεων , ενώ η δεύτερη στη χώρα του μεταφυσικού χωρίς να έχουν μεταξύ τους επικάλυψη. Παρ’ όλα ταύτα υπάρχει ένας χώρος σκοτεινός μεταξύ των δύο που ακόμη μένει ανεξερεύνητος , διότι η μεν Φυσική Επιστήμη, επειδή δεν μπορεί να τον συλλάβει με τις αισθήσεις, τον αγνοεί και συχνά λοιδωρεί τα φαινόμενα αυτά , ενώ η θεολογία τον αγνοεί λόγω της αγνωσίας του ιερατείου ή τον καπηλεύεται για δήθεν θαύματα . Παρά ταύτα υπάρχουν φαινόμενα που ενώ δεν τα βλέπουμε-όπως άλλωστε δεν βλέπουμε και τα μικροσκοπικά σωματίδια της ύλης ή τα μικρόβια –έτσι κι’ αυτά ενώ υπάρχουν τα αγνοούμε και δεν τα έχουμε προς εξέταση στις Φυσικές Επιστήμες. Ωστόσο αρχαία κείμενα κάνουν λόγο για παρόμοιες υπερφυσικές δυνάμεις που μας αφήνουν άναυδους για το πώς αυτοί τις γνώριζαν και εμείς όχι. Διότι αν δεν τις γνώριζαν τότε ασφαλώς δεν θα τις διατύπωναν .

ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΝ

Ο Πλάτων δίδαξε ότι στη ζωή υπάρχει νόημα. Επίσης είπε ότι το Σύμπαν είναι οργανωμένο και έχει σκοπό, και ο σκοπός του είναι ηθικώς καλός. Τούτο δείχνει την διαφορά της Ελληνικής κομοθέασης, σε αντίθεση με τις κοσμικές θρησκείες που φοβίζουν τους ανθρώπους με έναν μοχθηρό και εκδικητικό θεό . Η ανθρώπινη ψυχή ήταν, άλλοτε πιο στενά και άλλοτε πιό χαλαρά συνδεδεμένη, με ομφάλιο λώρο με το Σύμπαν. Ο άνθρωπος πάντα αισθανόταν ότι ήτο μέρος του Σύμπαντος, ένας απειροελάχιστος κόκκος του, σε σχέση με την παρούσα εποχή όπου καίτοι αυτός έφθασε στο εξωγήινο διάστημα, δεν μπόρεσε να αποβάλλει την γεωκεντρική του αντίληψη.
Οπως δεν μπορείς να βρεις με τις αισθήσεις σου τα πέρατα της ψυχής, έτσι δεν μπορείς να βρεις και τα πέρατα του σύμπαντος. Η ψυχή με άγκυρα την λογική κινήθηκε αμφίδρομα προς εξευρένηση τόσον προς το εσω κόσμο, όσον και προς τον έξω κόσμο που την περιβάλλει, για να βρει την παλίδρομον αρμονίαν.

Η Απομάκρυνση απο το Σύμπαν

Η διαταραχή της εποχής μας οφείλεται ακριβώς στην αναστολή της κινήσεως αυτής, κατά την οποία, όπως είπε ο Ηράκλειτος , η οδός άνω-κάτω είναι μία και η αυτή. Η εκτροπή αυτή ωδήγησε τον κόσμο προς το αδιέξοδον της άτης και της ύβρεως, όπως την εννοούσαν οι αρχαίοι Ελληνες, εκτροπής δηλαδή απο την συμπαντική αρμονία και κατ επέκταση και απο την φυσική αρμονία. Η σημερινή Οδύσσεια δεν έχει Σκύλλες και Χαρύβδεις αλλά δεν έχει και Ιθάκες για να ξαναγυρίσει ο σύγχρονος άνθρωπος. Εχει μόνον Υλη και Κέρδος . Τα πάντα δε ρυθμίζονται απο τον θεό εξουσιαστή και τους επι της γης εκπροσώπους της εξ-ουσίας του.

Το Σύμπαν είναι Δημιουργικόν

Ο Κόσμος των αρχαίων Ελλήνων περιέχει πολλά σύμπαντα, έκαστον εκ των οποίων έχει την δική του διακόσμηση και ευρίσκεται εις διαφορετικό στάδιο αναπτύξεως. Κάθε σύμπαν περιέχει ύλην και ενέργεια, όλα ομως καθοδηγούνται απο τους ίδιους φυσικούς νόμους. Αυτά γεννώνται, αναπτύσσονται και πεθαίνουν, όπως και οι άνθρωποι, αφού εκτελέσουν τον κύκλο ζωής τους. Το δικό μας σύμπαν έχει κύκλο ζωής 89 δισεκατομμύρια περίπου έτη φωτός, και τώρα βρίσκεται στα 15 δισεκατομμύρια περίπου έτη φωτός. Τούτο σημαίνει ότι απο την αρχική του γένεση διένυσε απόσταση ίση με 15 δισεκατομμύρια έτη, τρέχοντας με την ιλιγγιώδη ταχύτητα του φωτός.

Η Γέννηση ενός Σύμπαντος

Τα διάφορα σύμπαντα είναι κλειστά συστήματα και δεν μπορούν να επηρεάσουν άλληλα. Το κενόν μεταξύ των συμπάντων έχει τις ίδιες ιδιότητες με το κενόν εντός εκάστου σύμπαντος. Το στατικό πεδίο του κενού είναι αυτό που γεννά τα σωματίδια, δηλαδή τα φωτόνια, τα ηλετρόνια-ποζιτρόνια, τα κουάρκ και αντικουάρκ. Εμφανίζονται εις εξαιρετικά βραχύβιες διακυμάνσεις του πεδίου(10 εις την μείον 10 sec) και εξαφανίζονται άνευ ίχνους, μοιάζουν δε ως να δανείζονται ενέργεια απο το κενόν και εξαφανιζόμενα την αποδίδουν εκ νέου εις αυτό, όπως ακριβώς και ο άνθρωπος όταν αποβιώνει. Ετσι υπακούουν πιστά στον νόμο της διατηρήσεως της ενεργείας. Εάν στο πεδίον αυτό επενεργήσει στιγμιαία μιά εξωτερική πηγή ενός άλλου ενεργειακού ηλεκτρομαγνητικού πεδίου υψηλής συγκεντρώσεως υπο μορφήν ακτίνων (γ) ,το οποίον να είναι τουλάχιστον ίσον με την μάζα ηρεμίας του ζεύγους ηλεκτρονίων, τότε το ζεύγος των εν δυνάμει σωματίων καθίσταται πραγματικόν. Λαμβάνει χώραν μια στιγμιαία μετατροπή της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας σε ύλη κατά την γνωστήν εξίσωση m= E/c² . Κατά την κβαντομηχανική η μάζα του εξωτερικού ηλεκτρικού πεδίου του κενού είναι τεραστία και ικανή να δημιουργήσει ένα καινούργιο σύμπαν, μετατρέποντας την ενέργεια του σε ύλη.

Το Σπέρμα της Δημιουργίας

Η διαδικασία της δημιουργίας αρχίζει όταν το ήρεμο στατικό πεδίου του διασυμπαντικού κενού διαταράσσεται απο έναν εξωτερικό ηλεκτρομαγνητικό παλμό. Αυτή η στιγμιαία διακύμανση του στατικού πεδίου απο τον εξωτερικό παλμό θέτει το πεδίο σε παλμική κίνηση απο την μιά άκρη ως την άλλη του κενού χώρου. Επομένως δικαιώνεται ο μέγας Ελλην φιλόσοφος Ηράκλειτος που έλεγε ότι: τα πάντα είναι και θα είναι φωτιά αείζωη, που με μέτρο ανάβει και με μέτρο σβήνει, εννοώντας φυσικά την ταλάντωση των πάντων και την εξ αυτής μεταμόρφωση της ύλης σε ενέργεια και τανάπαλιν. Μαθηματικοί τύποι δίδονται διεξοδικώς στο βιβλίο “ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ”, Π. Μαρίνη, Νέα Θέσις.
Αρα η μήτρα της δημιουργίας των συμπάντων είναι το στατικό πεδίο του κενού χώρου και τα σπέρματα για την δημιουργία αυτών είναι οι εξωτερικοί ενεργειακοί παλμοί, οι οποίοι γονιμοποιούν τα αχανή στατικά ενδοσυμπαντικά ή εξωσυμπαντικά πεδία. Δηλαδή και εδώ ισχύει ότι συμβαίνει και στην γη για την δημιουργία του ανθρώπου. Ο άνδρας με την στιγμιαία έκχυση του σπέρματος παίζει τον ρόλο του στιγμιαίου παλμού και η γυναικεία μήτρα τον ρόλο του στατικού πεδίου. Οι παράγοντες αυτοί υπο καταλλήλους συνθήκας (θερμοκρασίας, χημικών και φυσικών συνθηκών, επιπέδου ενεργείας) θέτουν σε κίνηση την διαδικασία της δημιουργίας της νέας ζωής ή και νέου σύμπαντος . Ο κύκλος βέβαια της ζωής ποικίλει σε κάθε είδος. Για να αναπτυχθεί η ζωή επι της γης χρειάσθηκαν 10 δισεκατομμύρια έτη. Στον ενδοσυμπαντικό χώρο δεν υπάρχει πλέον πρωταρχική ακτινοβολία, αλλά μόνον τα υπολείμματα της, όσα απέμειναν απο την Πρώτη Εκρηξη, τουτέστιν σαν να λέμε τα αποκαίδια μιάς φωτιάς.
Τα Στάδια της Δημιουργίας ενός Σύμπαντος
1. Πρώτον. Σε κάποιο σημείο του κενού πεδίου δημιουργείται η πρώτη διακύμανσις της γεωμετρίας του και αρχίζουν οι ταλαντώσεις. Ολα μοιάζουν σαν να ρίχνουμε ένα βότσαλο στην λίμνη. Τότε συμβαίνει μαζική εμφάνιση εν δυνάμει ενεργειακών σωματιδίων, ετοίμων να μεταμορφωθούν σε σωμάτια ύλης. Τότε το ενεργειακό επίπεδο φθάνει σε “δημιουργικά επίπεδα” και γεννάται το μείγμα(σούπα) της ύλης-ενέργειας του νέου σύμπαντος.
2. Δεύτερον. Η “σούπα” του πλάσματος των ηλεκτρονίων, κουράρκ, φωτονίων και νετρίνων αρχίζει να εμφανίζει έντονες βαρυτιές δυνάμεις, ταυτόχρόνως με την εμφάνιση της ύλης.
3. Τρίτον. Το συμπυκνούμενο νέφος γίνεται μιά πυρίνη σφαίρα(fireball ή σφαίρα του Velan) Αυτή μοιάζει με την γνωστή μας πυρίνη σφαίρα της εκρήξεως ενός πυρηνικού όπλου. Τότε η θερμοκρασία αυξάνει απείρως και υπερτερεί των βαρυτικών δυνάμεων.
4. Τέταρτον. Αρχίζει η γιγαντιαία έκρηξη της πυρίνης σφαίρας και επέκταση για την δημιουργία του νέου σύμπαντος.
Πόσο θα διαρκέσει η φάση της επεκτάσεως ;
Αυτό θα επεκτείνται με μιά συνεχώς μειούμενη ταχύτητα σε μιά περίοδο 17,5 δισεκατομμυρίων ετών, μέχρις ότου καταλήξει σε πλήρη στάση, τούτο δε θα συμβεί όταν θα ελαττωθεί η θερμοκρασία του υποβάθρου. Η θερμοκρασία αυτή θα φθάσει τελικώς στο απόλυτο μηδέν. Τότε η βαρύτης θα καταστεί η μοναδική κυρίαρχος δύναμις και θα αρχίσει η αντίστροφη διαδικασία της συρρικνώσεως. Στο τέλος αυτής της διαδικασίας, όταν όλα επανέλθουν στο ίδιο σημείο, θα δημιουργηθεί και πάλιν η πυρίνη σφαίρα, η οποία και πάλιν θα εκπυρωθεί κ.ο.κ
Επομένως ζωή και θάνατος φαίνεται ότι είναι ο αδυσώπητος κύκλος του Κόσμου, όχι μόνον στο ζωικό και φυτικό βασίλειο, αλλά σε κάθε τι υπαρκτόν. Η διαφοροποίηση υπάρχει μόνον στον χρόνο(κύκλο ζωής). Κατά τον Πλάτωνα μόνον οι Ιδέες μένουν αθάνατες διότι δεν ειναι υλικά δημιουργήματα αλλά πνευματικά.

Ο Ρόλος του Πνεύματος

Τούτο είναι περισσότερο “δύναμη” ή “ενέργεια”, παρά υλικό αντικείμενο. Οπως έλεγαν οι Στωικοί είναι κάτι “λεπτό και αραιό”, που αποκλείεται να είναι ύλη. Αυτό μπορεί να συγκριθεί με την έννοια του δυναμικού παλμού, που ενεργοποιεί την ύλη. Κατά τους Ελληνες, προ της διαμορφώεως του σύμπαντος το κάθε τι προυπήρχε σε ανεκδήλωτη κατάσταση εντός του χάους(νου). Στην Ελληνική θρησκεία η ψυχογονία συνδέεται με την θεογονία. Ο άνθρωπος αποκτών την ανωτέρα συνείδηση καθίσταται Φως(Φάνης) και εισέρχεται σε Ανωτέρους Κόσμους ως θεία ατομικότης. Οι αρχαίοι πρόγονοι μας πίστευαν στον Ορφικό Ερωτα(ένωση και δημιουργία), στην Μήτιν ή Λόγον και στον Νόμο ή Αδράστεια, ως κινητήριες δυνάμεις του σύμπαντος. Κατά τους αρχαίους η σωτηρία αποκτάται δια της Γνώσεως, εν αντιθέσει με τις σημερινές κοινωνίες όπου η γνώσις χρειάζεται μόνον για την μεγέθυνση της παραγωγής. Σήμερον επικρατεί η εξουσιαστική και στατική αντίληψη περί του σύμπαντος σαν αποτέλεσμα της εξουσιαστικής αντίληψης.
Ενα ρέον και δημιουργικό Σύμπαν, εκτός του ότι είναι αντίθετον προς τις θεοκρατικές και δογματικές τους αντιλήψεις(άπαξ πλάσθηκε ο κόσμος ), δεν εξυπηρετεί και τα συμφέροντα της διεθνούς εξουσίας, η οποία θέλει το σύστημα αλογο, στατικό και ακίνητο, αλλά και κάθε φαινομενική κίνηση να τελεί υπο τον απόλυτο έλεγχο της. Αυτός είναι ο λόγος που εναντιώνονται στην επαναφορά του κόσμου στην φυσική του κοίτη, δηλαδή προς την Ελληνική κοσμοθέαση και τον Λόγο. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι περισσότερο υλιστής παρά πνευματικός και ιδεαλιστικός. Ως εκ τούτου χάνει το σπουδαιότερο όργανο, δηλαδή την Λογική και την Φαντασία με την οποία εξερευνοέσε ο παλαιός άνθρωπος τα βάθη της ψυχής του και του σύμπαντος. Οπως λέγει και ο Κινέζος κορυφαίος καθηγητής Μιν Χούα Τσεν:“η Ελληνική γλώσσα ακόνισε την Λογική μου” και συνεχίζει “ στην αρχαιοτητα το ορθολογικό και το παράδοξο μπορούσαν να συνυπάρξουν. Τώρα έχει χαθεί αυτή η ισορροπία καιτο ορθολογικό στοιχείο υποχωρεί και κατακτά έδαφος το παράλογο”

Συμβολισμός του Σύμπαντος

Το σύμπαν συμβολίζεται από τους προκατακλυσμιαίους λαούς με την Σβάστικα, την σπείρα ή και τον κυματισμό. Την Σβάστικα-σύμβολον της Κοσμικής Τάξεως- θα την συναντήσουμε σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Συμβολίζει επίσης και την καλή τύχη, την συνεχή κίνηση ή την αδιάκοπο γένεση, η οποία καλείται Ζωή. Είναι έμβλημα του ανωτέρου θεού των Αρείων Διός-ή Δυάους κατά τους Ινδούς-και το Ελληνικό γράμμα Ζ εφευρέθη για την καλυτέρα έκφραση του αρχικού φθόγου της λέξεως Ζευς. Επομένως είναι σύμβολο Κοσμογονικόν(του επαναγεννητικού τροχού) , Ανθρωπογονικόν, Αλχημικόν και περιέχει την κλείδα των επτά μεγάλων Μυστηρίων του Κόσμου. Το φιλοσοφικό της νόημα είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτόν δια του μύθου του Προμηθέως, τον οποίον οι Ινδοί ονομάζουν Πραμάνθα. Αλλα πανάρχαια σύμβολα της Χρυσής Εποχής είναι το Ωρφικόν Ωόν, ο μικρός φτερωτός θεός του Ερωτα, ο Κεραυνός του Διός, ο Οφις , ο οποίος είναι το παγκόσμιο σύμβολο των ανωτέων ηλιακών κοσμικών δυνάμεων.
Η σπείρα είναι κι’αυτή σύμβολο της συνεχούς ουσίας, ενώ το κυμάτιον της “μεριστής ουσίας”, δηλαδή της γεννητικής ουσίας του κόσμου. Τέλος δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι δεν υπάρχει καμμιά ανασκαφή αρχαίου πολιτισμού στον κόσμο που να μην έδωσε την παρουσία της η Σβάστικα. Εν κατακλείδι μπορούμε να πούμε ότι τα σύμβολα των αρχαίων λαών δεν είναι τυχαία. Ταύτα ευρίσκονται στην ψυχή του ανθρώπου ως μία των “Αρχετύπων” ιδεών.

*Αμφικτύων είναι ο υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης,Συγγραφεύς, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών